Mijn tweede werkweek na de vakantie begint op het provinciehuis. Met de afdeling Landelijk Gebied en Water neem ik door wat we recent hebben bereikt en wat ons de komende tijd te doen staat.
 
Later op de dag bespreek ik de voortgang in het programma Ecologie en Economie in balans. Dat is een lange titel, die wel precies aangeeft welke doelen we hebben. En dat is om natuurherstel hand in hand te laten gaan met het stimuleren van de economie in en rondom de Eems-Dollard.

Eems-Dollard

Al een tijdje lopen er tal van onderzoeken, om te kijken wat we moeten doen (en in welke volgorde) om de natuur in de Eems-Dollard te verbeteren. Tegelijk ligt er ook de wens van het bedrijfsleven om de vaargeul naar de Eemshaven te verdiepen.  We weten al veel, maar nog niet alles.
 
Na dit overleg heb ik een beeld van waar we staan. En kan ik volgende week wat knelpunten doornemen met het ministerie van Economische Zaken, dat samen met de provincie opdrachtgever van het onderzoek is.
 
Wat steeds duidelijker en ook urgenter wordt, is dat we de samenwerking met Duitsland moeten zoeken. Het heeft geen zin als we los van elkaar in dit mooie gebied aan de slag gaan. 
 
Samenwerking zoeken met Duitsland - dat klinkt niet zo moeilijk. Maar de Duitse overheid (of beter: overheden) is anders georganiseerd dan bij ons.  Op lokaal, regionaal en landelijk niveau zijn bovendien bestuurders actief met andere politieke kleuren. Sehr compliziert, zou ik zeggen.

Wilhelmshaven

Woensdag spreek ik alle organisaties en partijen die in het landelijk gebied bezig zijn met de ontwikkeling van natuur. En met het beheer en behoud van natuur. We nemen lopende zaken door, maar ook de agenda van de komende tijd. Zo voorkomen we dat we elkaar verrassen.

Donderdag mag ik naar Wilhelmshaven, waar de Wadden Sea Day 2014 is. Het programma is gewijd aan 35 jaar samenwerken tussen Duitsland, Denemarken en Nederland in de Wadden. Het is een zeer interessante, maar met negen sprekers tegelijk ook lange dag.

Lutjegast

Vrijdag ga ik naar Lutjegast, waar het vernieuwde Abel Tasmanmuseum wordt geopend. Abel Tasman is een wereldberoemde Groninger, die in onze eigen provincie wat te weinig aandacht krijgt. Ik vraag in mijn korte toespraak of we dat kunnen veranderen. Tasman verdient het om ook wereldberoemd in Groningen te worden.

Mijn toespraak is kort, want ook in Lutjegast zijn veel sprekers. Onder wie vertegenwoordigers uit Nieuw-Zeeland. Ongelooflijk toch eigenlijk, want het is ook vandaag de dag nog een lange reis. Het geeft aan hoezeer Tasman nog 'leeft' in Nieuw-Zeeland.
 
Ik heb respect voor de vele vrijwilligers die het museum draaiende houden. En aan deze vernieuwing hebben gewerkt die nu feestelijk wordt geopend. De saamhorigheid is groot. Ook dat is Groningen!