Laten zien wat ik doe, dat is voor mij de reden om te gaan bloggen. Niet om daarmee te schetsen wat voor ontzettend belangrijk werk ik doe. Maar wel om een glimp te laten zien van de zaken waar ik me voor de provincie Groningen sterk voor maak.
Ik zal niet elke dag bloggen. Daar heb ik geen tijd voor. En ook niet elke week. Maar na verloop van tijd kunnen de lezers toch zien wat een 'deepteerde' van Groningen van de straat houdt.
Afgelopen maandag ging ik naar Den Haag. Staatssecretaris Dijksma overlegt al geruime tijd met de provincies over de vraag welke ruimte provincies hebben voor economische ontwikkeling, zonder de normen voor stikstofdepositie te overschrijden. Voor natuurgebieden is de neerslag van stikstof funest: het is een soort kunstmest, dat op den duur zorgt voor een eenzijdige vegetatie.
En dat willen we nou net niet. Maar we willen ook onze eigen economie niet 'op slot' zetten. Hoewel het probleem voor Groningen klein is vergeleken provincies als Brabant en Limburg, is het een lastig dilemma. In ons overleg kunnen we dan ook geen knopen doorhakken.
Toevallig zitten we in vrijwel dezelfde samenstelling donderdag weer bij de staatssecretaris. Zowel Dijksma als de provincies gaan met spoed wat zaken uitzoeken en dan donderdag maar weer verder zien. Ik betwijfel of we er zo uitkomen.
De woensdagen zijn ingeruimd voor de Staten. Vandaag komen er verschillende zaken uit mijn portefeuille aan de orde. Er ligt een plan wat we de komende vier jaar willen doen met het Waddenfonds. Dit fonds verdeelt jaarlijks miljoenen euro's om de natuur in de Wadden te verbeteren en de economie op de Waddeneilanden of langs onze kust een duwtje in de rug te geven.
Ik krijg ook vragen over het gebruik van het heftige bestrijdingsmiddel Metam Natrium. Dat wordt gebruikt in de lelieteelt. Milieudefensie wil dat de provincie een verbod instelt, of boeren oplegt dat ze niet in de buurt van water of woningen mogen spuiten. Maar het punt is, dat de provincie daar niet over gaat. Gemeenten kunnen zones opleggen en het is aan het Rijk om dit gif te verbieden. Dat maakt het lastig.
Natuurlijk wil ik er wel iets aan doen. Tegelijk voer ik aan, dat de lelieteelt in onze provincie minimaal is. Ik vraag aan Milieudefensie: vraagt u nou de gemeenten waar lelies worden geteeld om zonering. Dan kaart ik dit probleem aan als de staatssecretaris in mei bij ons op bezoek komt in de Veenkoloniën. Ik spreek ook de hoop uit, dat eind dit jaar het gezond verstand zegeviert en het Rijk de vergunning voor het gebruik van dit middel niet meer verlengd. Andere landen in Europa hebben dat al besloten. Dat zegt eigenlijk genoeg.