De resultaten van de bestuursconferentie op 4 maart gaven voldoende stof tot overdenking. De discussie over de vorming van een regionale uitvoeringsdienst is volop in gang.

Daarbij is er een beweging naar één RUD, waarin alle milieutaken worden belegd. De discussie over de organisatievorm is echter nog geen gelopen race. Een meerderheid van de partijen lijkt voor één RUD met of zonder vestigingen, maar de DEAL-gemeenten hebben een voorkeur voor het model Drie RUD's. Bij de provincie en bij de gemeente Groningen bestaan verschillende beelden over de invulling van het model Eén RUD. Alle aanleiding om deze week gesprekken te voeren met die drie partijen. Onder leiding van Jan Bessembinders, mijn bestuurlijk opdrachtgever aan de zijde van de Vereniging van Groninger Gemeenten, hebben Liesbeth Groote Schaarsberg en ik gesprekken gevoerd met achtereenvolgens de provincie, de gemeente Groningen en de DEAL-gemeenten. In die gesprekken hebben de drie partijen hun mening uitgebreider toegelicht dan tijdens de bestuursconferentie mogelijk was. Ook zijn in de gesprekken de mogelijkheden verkend om tot een breder draagvlak te komen voor de gewenste organisatievorm. Wij zijn nu de balans aan het opmaken van de gesprekken. Waarschijnlijk volgt een tweede gespreksronde.

Dinsdag was er in Stadskanaal een informatiebijeenkomst voor het personeel van de gemeenten Bellingwedde, Stadskanaal en Vlagtwedde (BSV-gemeenten). Herman Kuipers, de wethouder van Vlagtwedde zat de bijeenkomst voor. Hij lichtte in zijn aftrap het standpunt van de gemeenten toe en gaf daarbij aan dat dit standpunt nog kan worden beïnvloed door de mening van de medewerkers. Na een inleiding van Tjeerd Piek over de gevolgen voor de gemeentelijke organisaties en van mij over het project, grepen de medewerkers de gelegenheid aan om met Herman, Tjeerd en mij in discussie te gaan. Een aantal medewerkers pleitte voor het beleggen van alle Wabo-taken in een regionale uitvoeringsdienst. Herman Kuipers zegde toe dat hij dit punt mee zou nemen naar de colleges.
In de pauze stapte er een man op mij af, die zei "Je zult wel verbaasd zijn als je mijn achternaam hoort". Hij stelde zich voor Martin Bresser. Het was voor mij de eerste keer dat ik een Bresser ontmoette buiten mijn familiekring. Zijn familie bleek, evenals de mijne, haar wortels in de Achterhoek te hebben. Mijn reactie was er inderdaad een van verbazing.