Deze maandag vergader ik met mijn collega-gedeputeerde Tineke Schokker (Friesland) en Joke Geldhof (Noord-Holland) over het Waddenfonds. Het gaat over het werkprogramma voor volgend jaar, dus om binnen welke programma's men komend jaar subsidie kan aanvragen.
We spreken ook af binnen welke programmalijn er de komende jaren geld is om natuurherstel van het Wad in relatie tot vermindering van de garnalenvisserij tot stand te brengen. Daarmee nemen we weer een stapje. Doel is om nog voor de zomer een akkoord te sluiten met de garnalenvissers, het ministerie van Economische Zaken en de drie Waddenprovincies over hoe we die twee zaken nu precies gaan regelen.
's Middags open ik een indrukwekkende expositie die Staatsbosbeheer samen met National Geographic op het station in Groningen heeft opgezet. Ik tref er de kersverse 'natuurwethouder' Mattias Gijsbertsen van de stad Groningen en Ineke van Gent, die tegenwoordig bij de NS werkt. Op het station staan nu prachtige foto's van Rottumeroog.
Woensdag staan de fracties in de commissie Omgeving en Milieu lang stil bij de uitbreiding van een boerenbedrijf op twee naastgelegen percelen in Wedderveen. De Staten betrekken er het Groninger Verdienmodel bij, dat 's middags op de agenda staat van de commissie Bestuur, Financiën en Economie. Sommige partijen zeggen dat deze boer in het Groninger Verdienmodel deze slimmigheid niet had kunnen uithalen. Daar ben ik blij mee: er lijkt een meerderheid in de Staten te zijn voor het Groninger Verdienmodel.
's Middags komt dit onderwerp weer in volle glorie aan de orde. GroenLinks en de SP willen dat het model strenger wordt. Ook D66 geeft aan dat, had het aan hen gelegen, het model er hier en daar anders had uitgezien. Maar zij zien van een inhoudelijke ingreep af, omdat de motie waarmee ik aan de slag ben gegaan het College opriep om samen met de boeren en de natuur- en milieufederatie een model uit te werken. En dat is ook mijn redeneerlijn: wanneer de politiek oproept dat organisaties om samen met elkaar tot afspraken te komen, moet je als politiek de uitkomst van dat proces respecteren.
Zoiets is moeilijk. Je gaat immers de politiek om invloed uit te oefenen, om aan de knoppen te draaien. Maar willen we als politiek de kloof met de maatschappij verkleinen, dan moeten we denk ik vaker samen met diezelfde maatschappij zaken doen. En dat betekent co-creatie. En daarin heb je het niet alleen voor het zeggen, maar kom je samen tot oplossingen.
Vrijdag ben ik op bezoek bij het echtpaar Buist in Noordlaren, eigenaar van een flink stuk land dat nu omgezet gaat worden in natuur. Het stel is zeer betrokken en wil allerlei zaken goed regelen. Daarna gaan we het veld in, één van de leukste aspecten van mijn portefeuille. We genieten van het schitterende landschap, waarin Buist in de praktijk laat zien wat hij aan tafel uitlegde.
Zaterdag ben ik op de streekmarkt Verhildersum, om het gelijknamige landgoed. Ik open er samen met kinderen een Struunpad. Kinderen, en hun ouders, leren langs dit pad via allerlei opdrachten de natuur beter kennen. Een leuke ochtend, met enthousiaste mensen. Ondanks het weer. Op de markt kun je heerlijk eten kopen: we proeven wijn, kaas, worst en andere lekkere dingen.