Het is alweer even terug, maar twee weken terug was ik op bezoek in het Zuidelijk Westerkwartier. Ik ging langs bij de gebiedscoöperatie. Dat is een grote verzameling van bedrijven, scholen, maatschappelijke organisaties en overheden die het gebied een duwtje in de rug willen geven. Ze wachten niet af tot een overheid iets doet, maar willen graag zelf aan het stuur zitten. Het gaat dan om onderwerpen als landbouw, recreatie en toerisme, voedsel, natuur en natuurlijk economie.
 
Dat duwtje bestaat soms uit het beheer en onderhoud van de kilometers houtsingels in het gebied.  Daarom ging ik met de laarzen aan een weiland in Niebert in, waar een groepje houtsingels snoeiden en er ook jonge bomen aanplantte. Dat gebeurt onder de noemer 'Levend Landschap' en die vlag dekt de lading goed: jonge mensen en boeren doen er volop aan mee, maar ook mensen die op een afstand staan van de arbeidsmarkt. Het doel is ambitieus: men wil 100 kilometer houtsingels zo opknappen!
 
De coöperatie wil ook graag de banden aanhalen met het Universitair Medisch Centrum Groningen (UMCG). Dat deelt dagelijks vele honderden maaltijden uit, waar vrijwel geen ondernemer uit de buurt aan te pas komt. Van alle koeien die in Groningen rondlopen, belanden er maar 17 bij consumenten uit onze provincie. De coöperatie wil kijken of dat niet anders kan. Dat zou goed zijn voor de regionale economie, maar ook voor het milieu. Want waarom zou je iets van ver halen, als het bij je om de hoek ook verkrijgbaar is? En je daar nog een goed verhaal bij kunt vertellen ook?
 
Natuurlijk, het duurt wel even voordat je van een idee in de uitvoering bent aanbeland. Maar ik raakte onder de indruk van de denkkracht en de energie van de coöperatie. Zo kan het dus ook. Fantastisch om te zien hoe bedrijven en organisaties hun medewerkers aan de coöperatie 'uitlenen' en hoe zij greep willen krijgen op wat er in hun regio gebeurt.