Gisteravond konden we presenteren wat we in betrekkelijk korte tijd hebben besproken: een nieuw collegeakkoord voor de provincie Groningen. Het nieuwe college wordt gevormd door de SP, GroenLinks, D66, het CDA en de ChristenUnie. Vijf partijen die allemaal één gedeputeerde leveren.
 
Voor de ChristenUnie ben ik die gedeputeerde. Daar ben ik ongelooflijk blij mee. In 2013 ben ik min of meer in een rijdende trein gestapt toen ik Wiebe van der Ploeg in het college opvolgde. Die ruime anderhalf jaar smaakte zo goed, dat ik blij ben met het vertrouwen van de partij dat ik ook in het nieuwe college mag aantreden. Dank dus ook aan alle kiezers, die ervoor zorgden dat we er een zetel bij hebben gekregen in Provinciale Staten.
 
Wat aan de onderhandelaarstafel wordt gezegd, heb ik geleerd, moet daar blijven. Daar ga ik dus niets over zeggen. Maar ik wil wel kwijt dat de gesprekken goed verliepen. Verschillen werden benoemd, waarbij niemand aangaf dat de grootste partij de meeste invloed moet hebben. Of de kleine het minste. Het ging in harmonie. De trein is alle partijen die aan de onderhandeltafel zaten aan het rijden gebracht.
 
Met elkaar in gesprek zijn en blijven - dat is eigenlijk in een notendop de werkwijze die het nieuwe college nastreeft. En dan niet praten om het praten, maar om met projecten en voorstellen te komen die steun krijgen. 'Vol vertrouwen' heeft het collegeprogramma ( PDF-bestand, 787 KB). 
 
We hebben er zin in! Ik heb er zin in!
 
Mijn portefeuille is grotendeels hetzelfde gebleven. Dus met landbouw, natuur en visserij en Blauwestad. Maar ook opnieuw met het Waddenfonds erbij. Aan dit pakket wordt nu toegevoegd 'water' en 'de Wadden'. Landbouw, natuur, visserij en water is een logische combinatie. De portefeuille Waddenfonds met 'de Wadden' ook. Dit betekent dat ik me mag bezighouden met de Waddenzee en de Waddenkust, dus inclusief dijkversterking, de Eems-Dollard en bedrijvigheid langs de Waddenkust.

Nogmaals: ik heb er zin in. Laten we er met zijn allen vier mooie jaren van maken.